środa, 27 maja 2015

Żele intymne - rodzaje lubrykantów

Lubrykanty to substancje zmniejszające tarcie podczas stosunków seksualnych. Należą do nich przede wszystkim różnorodne żele na bazie wody, silikonu lub olejków. Stosowanie lubrykantów minimalizuje ryzyko wystąpienia podrażnień i otarć delikatnej skóry narządów intymnych. Ślina choć uznawana za naturalny środek nawilżający nie zawsze spełnia swoje zadania, ponieważ bardzo szybko wysycha.

Używanie żeli intymnych jest bardzo pomocne podczas:
  • stosunków z penetracją pochwy, aby zmniejszyć tarcie
  • seksu analnego (odbyt nie wytwarza żadnej wydzieliny nawilżającej),
  • niewystarczającego nawilżenia pochwy kobiety wynikającego z indywidualnych uwarunkowań,
  • stosunku z partnerem, którzy może pochwalić się penisem znacznej wielkości,
  • używania zabawek erotycznych (wibratory, masturbatory, sztuczne pochwy),
  • stosowania prezerwatyw, aby zapobiec ich pęknięciu.



Rodzaje lubrykantów:
  1. Lubrykanty na bazie wody ( z dodatkiem gliceryny lub bez gliceryny):

    Zalety
    - łatwość zmycia z powierzchni skóry,
    - nie uczulają,
    - nie brudzą,
    - do każdego rodzaju seksu,
    - do używania podczas stosunków z prezerwatywą (nie uszkodzą jej powierzchni).
        Wady
        - nie do zabaw pod wodą,
        - szybko wysycha. 

poniedziałek, 18 maja 2015

Czym jest seks tantryczny?

Tantra to rodzaj seksu, wywodzący się z kultury wschodniej, skupiający się na duchowej przyjemności partnerów płynącej ze wspólnych pieszczot. Seks tantryczny ma na celu zjednoczyć kobietę i mężczyznę, którzy jako jedna całość dochodzą do głębokich doznań.

Współżycie oparte na seksie tantrycznym powinno uaktywnić zmysły partnerów, doprowadzając ich do niespotykanej wcześniej rozkoszy, pozbawionej lęków i wstydu, skupiającej się na emocjach i uczuciach drugiej osoby. 


Kochankowie, którzy chcą uprawiać tantrę powinni dążyć się zaufaniem i miłością, ponieważ całość zachowań ma za zadnie uzyskanie wyższego poziomu duchowości. Dzieje się tak dzięki połączaniu współżycia z jogą oraz medytacją, które pozwalają zrelaksować się i wyciszyć – pobudzić ducha, uspokoić ciało, które przygotowuje się na seksualne doznania.

czwartek, 14 maja 2015

Badania i diagnostyka zaburzeń erekcji

Zaburzenia erekcji to dysfunkcja męskich narządów rozrodczych, która może mieć różne podłoże. Przyczynami braku lub niemożności utrzymania wzwodu mogą być problemy hormonalne, choroby przewlekłe (np. cukrzyca, stwardnienie rozsiane), choroby naczyń krwionośnych, choroby układu moczowego, przyjmowanie niektórych leków oraz uzależnienia alkoholowe, narkotykowe czy nikotynowe. Gdy wykluczy się wszystkie organiczne schorzenia, źródło zaburzeń erekcji może leżeć w psychice pacjenta.

Impotencja – do jakiego lekarza należy się zgłosić?
  1. Lekarz rodzinny, internista, lekarz pierwszego kontaktu – podczas wizyty należy poinformować lekarza o swoich problemach, uzyskasz odpowiednie skierowanie, z którym możesz udać się do urologa.
  2. Urolog – to lekarz zajmujący się leczeniem chorób układu moczowo-płciowego. Specjalista zbada problem, zleci odpowiednie badania wykluczające inne choroby, przepisze leki.
  3. Psycholog, seksuolog – w przypadku, gdy urolog wykluczy wszystkie choroby organiczne, konieczna będzie terapia psychologiczna, seksuologiczna.

Diagnostyka zaburzeń erekcji:
  • badania analityczne, laboratoryjne:
    • morfologia (z oznaczeniem poziomu cukru),
    • badania moczu,
    • badania wykluczające choroby naczyń krwionośnych – m.in. cholesterol LDL, HDL, trójglicerydy,
    • badania hormonów we krwi (hormon tarczycy TSH, hormon FSH, testosteron, prolaktyna),
  • badanie urologiczne:
    • badanie narządów płciowych (wygląd, kształt),
    • badanie stwierdzające zaburzenia prostaty,
  • diagnostyka radiologiczna:
    • tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny – przegląd naczyń krwionośnych,
  • diagnostyka psychologiczna i seksuologiczna (określenie stylu życia pacjenta – zaburzenia erekcji mogą być spowodowane stresem, złym odżywianiem, brakiem ruchu, a także lękami, fobiami, nerwicami).

piątek, 8 maja 2015

Seks w czasie ciąży

Wiele par zastanawia się czy seks w czasie ciąży jest bezpieczny i zdrowy dla kobiety i dziecka – boją się, że uszkodzą płód podczas penetracji. Niestety zbliżeniom nierzadko towarzyszą także dolegliwości ciążowe, które zniechęcają kobietę do podejmowania prób kontaktów seksualnych. Nie należy jednak rezygnować z przyjemności seksualnych, ponieważ nie są one zakazane – są nawet wskazane, aby rozładować napięcie seksualne partnerów.

Seks w I trymestrze ciąży

Początkowi ciąży zawsze towarzyszą duże emocje – partnerzy oswajają się z myślą, że za kilka miesięcy będą rodzicami. Podczas kontaktów seksualnych występują obawy, czy aby na pewno seks nie zaszkodzi rozwijającemu się dziecku. Nic bardziej mylnego, gdy ginekolog nie widzi przeciwwskazań można rozkoszować się zbliżeniami. Jeśli tylko nie utrudniają tego nasilające się objawy ciążowe – nudności czy senność. 


Seks w II trymestrze ciąży

To wbrew pozorom najlepszy moment na seks – ustają dolegliwości I trymestru ciąży, niewielki brzuch kobiety nie przeszkadza w aktywności seksualnej. Kobiece narządy płciowe stają się mocno ukrwawione, pochwa wilgotnieje a seks przynosi więcej przyjemności. W II trymestrze para może swobodnie cieszyć się współżyciem.